آئین مستان

رنگ خونه، آسمونه، دل عاشقای عالم / یکی میگه، از توی عرش، رسیده ماه محرم

ماه لیلی، ماه مجنون، ماه بیقراریامون / ماه غصه های زینب، ماه سینه زنی هامون

یا حبیبی یا حسین مولای مظلوم

اشک نم نم، شال و پرچم، رسیده ماه محرم / دل خسته، باز دوباره، میخونه روضه دما دم

تو دل یه مرد تنها، زده غصه هاشو کوفه / زیر لب زمزمه داره، یا حسین میا به کوفه

یا حبیبی یا حسین مولای مظلوم

بیقرارم بی بهارم، یار و یاوری ندارم / از غریبی صورتم رو، رو دیوار غم میذارم

مردمان شهر کوفه، غیرت و وفا ندارند / مهمونه عزیزشون رو، تشنه و تنها میذارند

یا حبیبی یا حسین مولای مظلوم

میا کوفه گل زهرا حرفای بدی شنیدم / تو دسته یه حرومی، تیرای سه شعبه دیدم

دختری میگفت به باباش، حرفایی پر از شراره / سوغاتی باید برا من بیاری یه گوشواره

یا حبیبی یا حسین مولای مظلوم

یکی میگفت علی اکبر، جوونه و خوش قد و بالاس / حرمله با خنده میگفت، می بینمت یه روز عباس

این جماعت که از حیدر، جز وفا چیزی ندیدند / برای معجر زینب، نقشه ی بدی کشیدند

حسین وای

اینان که حرف بیعت با یار میزنند / آخر میان کوچه مرا دار میزنند

اینجا میا که مردم مهمان نوازشان / طفل تو را به لحظه دیدار می زنند

دیدم برای آمدنت روی اشتران / چندین هزار نیزه فقط بار میزنند

اینجا برای کشتن طفل سه ساله ات / هر لحظه حرف سیلی و مسمار میزنند

فتوای خون نسل علی شد حلال را / هر شب به روی ماذنه ها جار میزنند

آقا نیا که آخرش این شور چشماها / تیری به صحن چشم علمدار میزنند

میا که نقشه کشیدند مردمان یهود / برای بردن خلخال پای دختر تو

میا که نیزه فروشان شهر میخوانند / دعای رزق به پای گلو و حنجره تو

میا که نعره کشان سوی تو روانه شدند / برای هلهله پیش علی اکبر تو

عمود آهن و نیزه فراهم آوردند  / برای فرق علمدار و چشم حیدر تو

میا که حرمله دارد سه شعبه میسازد  / برای بوسه گرفتن ز حلق اصغر تو

دوباره بیرق عزا در انتظار خانه هاست

در انتظار خانه ها دوباره بیرق عزاست

دوباره عطر و بوی بی قراری است که در نسیم کوچه هاست

و در میان خانه ها و کوچه های مه گرفته خانه ایست

که شعبه ای زعرش کبریاست و سالها و سالهاست

در این سئوال بی جواب مانده ایم خانه ی دوست کجاست

کجاست رواق منظر نگاهم آشیانه شماست

کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی شماست

بیا به هیئت خصوصی دلم، که روضه خوان آن خداست

دوباره بیرق و علم کتیبه های محتشم

دوباره شور و عشق و اشک، دوباره ماجرای مشک

دوباره پرسشی که سالهاست با دل آشناست

خانه ی دوست کجاست

به اسم رب الوفا

از مسلم نامه ای

به زاده ی مرتضی

آقا سلامٌ علیک

اما بعد از سلام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

کاشکی میشد که نامه ات پیک رهایی باشه

وقتی رسید به دستت هنوز یه راهی باشه

کاشکی میشد ببینی الان کجای کارم

شبیه یک غریبه تو کوچه ها آواره ام

اینجا دلی نمونده همه شبیه سنگند

به جز منو پسرهام همه تو فکر جنگند

یه حرفایی شنیدم که تو خبر نداری

کاشکی میشد حسین جان دخترتو نیاری

دلبر آشنا اینجا

مسلم شده آواره ی کوچه ها

غریب و تنها شدم

فردا هم می شوم

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

به اسم رب الوفا

از مسلم نامه ای

به زاده مرتضی

آقا سلام علیک

اما بعد از سلام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

از قول من به عباس بگو که ای علمدار

تا می تونی سر راه مشک اضافی بردار

اونم باید بدونه دشمنا بی شمارن

حتی برا گلوی شش ماهه نقشه دارن

ای عزیز خدا، دستم بر دامنت

به سمت کوفه نیا

من از تو دورم ولی همراه نامه ام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

هستم سفیر عشق تو، اما ندارم هم نفس

در شهر این نامردمان، گردیده ام بی یارو کس

چشمان پر از اشک من، باشد گواهِ حال من

دشمن میان کوچه ها، گردد همی دنبال من

آقام حسین کوفه میا

گفتم بیا کوفه ولی، ای نور چشمان علی

شرمنده ام آقا نیا، کوفه شده شهر بلا

لب تشنه ام اما دلم، می سوزد از داغ لبت

گر آمدی ای مهربان، همره میاور زینبت

آقام حسین کوفه میا

ای دلبرو دلدار من، من بر سر دارم ببین

کوفه میا ای با وفا، جان یل ام البنین

می بینم این جا حرمله، تیرو کمانی در بر است

تیر سه شعبه دارد او، در انتظار اصغر است

آقام حسین کوفه میا

از آسمان ها جبرئیل، با بانگ ماتم آمده

ای عاشقان، ای عاشقان ماه محرم آمده

وا کربلا، وا کربلا می سوزم از هجران تو

با شد سر لطف حسین گردم شبی مهمان تو

آقام حسین کوفه میا

برگرد اگه دستای زینب و بسته نمی خوای

برگرد اگه پای رقیه رو خسته نمی خوای

برگرد اگه دخترت طاقت سیلی نداره

برگرد اگه می خوای چشمای زهرا نباره

برگرد آخه رباب هزار تا آرزو داره

برگرد آخه بعیده اینجا بارون بباره

برگرد نذار بشكنه اینجا غرور عباس

برگرد آخه دل نگرونه حضرت زهرا

برگرد كه نبینه رو نیزه سرت رو خواهر

برگرد اینا می كشنت ای غریب مادر

برگرد اگه می خوای جوونت زنده بمونه

برگرد اگه می خوای نبینی كه غرق خونه

خسته دل و بی تابم، قاصدك اربابم

چه بی كس و پر شكسته ام

بسته شده این زندان، در قفس نامردان

زسوز دل می نالم

ز یاد طفلان تو به حال جان كندنم / ز بام دارالجفا تو را صدا می زنم

حسین اهل كوفه وفا ندارد / میا کوفی از تو حیا ندارد

در شب پریشانی، نیمه شب بارانی

به یاد تو ناله می زنم

در بدر مهمانی مهمانی، منتظر قربانی

برای خود قبر می كنم

نشانه ها بر بدن زخاطرات سفر / پسر عمو جان بیا مرا از اینجا ببر

طعنه، دل آل امیه ام من / میا نگران رقیه ام من

حسین اهل كوفه وفا ندارد / میا کوفی از تو حیا ندارد

پر زنم از این بالا، می شنوم از حالا

صدای طفلان مضطرت

بی كسم و غمگینم، در همه جا میبینم

به روی سر نیزه ها سرت

كنون كه آواره ای میان صحرا حسین /  مرا حلالم نما عزیز زهرا حسین

حسین، جان طفلان بی گناهت /  میا، كوفه گردیده قتلگاهت

حسین اهل كوفه وفا ندارد / میا کوفی از تو حیا ندارد

حسین ای نگارم عزیز زهرا / حسین بی قرارم عزیز زهرا

حسین بیایی خواهرت اسیره / میا همه ها بچه هات میمیرن

حسین اهل كوفه وفا ندارد / میا کوفی از تو حیا ندارد

غم تو چشمام، برا آقام، دلم پر از خون، آقا نیا آقا

عطش رو لبهام، شده شب هام، شام غریبون، آقا نیا آقا

دلگیرم برا حرم تو، میگیرم عزای غم تو

میمیرم برای قد و بالا صاحب علم تو

آقا نیا آقا

کوفه همون کوفه نیست، آقا نیا

کوفه دیگه بی حیاست، آقا نیا

کوفه عوض شده ولی، آقا نیا

کوچه همون کوچه هاست، آقا نیا

غم تو چشمام، برا آقام، دلم پر از خون، آقا نیا آقا

عطش رو لبهام، شده شب هام، شام غریبون، آقا نیا آقا

تیغاشون برای سر تو

سنگاشون برای خواهر تو

نامه نوشتن همه کوفه برای دعوت، آقا نیا آقا

درارو بستن تو دلاشون، شکسته بیعت، آقا نیا آقا

سنگا روی خونه ها، آقا نیا

تشنه ی خون، خنجرها، آقا نیا

گرمِ تو این شهر غم، آقا نیا

بازار آهنگرا، آقا نیا

غم تو چشمام، برا آقام، دلم پر از خون، آقا نیا آقا

عطش رو لبهام، شده شب هام، شام غریبون، آقا نیا آقا

دلگیرم برا حرم تو، میگیرم عزای غم تو

میمیرم برای قد و بالا صاحب علم تو